Daar zitten we dan… Niet in Heerenveen, zoals we twee weken geleden nog dachten, maar in het huis van vrienden in Groningen. Gisteren hebben we ons hele huis leeggehaald, de verhuiswagen uitgezwaaid, en vanmiddag was het officieel: we hebben de sleutels van onze eerste koopwoning overgedragen aan de nieuwe bewoners.
Een grote stap, op weg naar een nieuw leven. Maar even terugspoelen…
Een tijdje geleden tekenden we het voorlopige koopcontract voor ons nieuwe huis in Spanje, een mijlpaal waar veel tijd en voorbereiding aan voorafging. Al snel bleek dat het nog even zou duren voor we er echt konden wonen. Dus begonnen we aan een nieuwe zoektocht: een tijdelijke woning.
Dat bleek lastiger dan gedacht. Er waren genoeg opties, maar allemaal met haken en ogen: te ver van school, te klein voor ons zessen, te duur of alleen beschikbaar voor langere tijd. Voor augustus konden we uiteindelijk terecht in het gastenverblijf van vrienden in Heerenveen. Dat gaf rust en extra tijd om iets in Spanje te vinden.
We overwogen zelfs om voorlopig in Nederland te blijven. Maar het idee om voor de start van het schooljaar al in Spanje te zijn, bleef toch het uitgangspunt. Uiteindelijk vonden we een appartement, op 45 minuten van school. Niet ideaal, maar wel de enige reële optie tot nu toe.
Tijdens een dagje dierentuin met de jongste twee, bekeken we de woning digitaal. Twijfels bleven: het kleine appartement, bedden die nog geregeld moesten worden, en het vele rijden naar school. Toch besloten we ervoor te gaan. Het huurcontract kwam afgelopen maandag binnen. We waren opgelucht, het gaf ons tijd om rustig te landen in Spanje.
En toen kwam er ineens een ander bericht: via de verkopende makelaar kregen we een tip over Can Clos, een masia (landhuis) vlak bij ons nieuwe huis, waar kunstenaars tijdelijk kunnen verblijven en waar muzikale avonden georganiseerd worden. Eerst had ik er weinig hoop op, we hadden al zo vaak ‘mogelijkheden’ gehad die nergens op uitliepen.
Maar uit nieuwsgierigheid stelden we het tekenen van het huurcontract nog een dag uit.
Tot onze verbazing kwam alles in een stroomversnelling. De eigenaar van de masia bood ons een tijdelijk verblijf aan, met flinke korting omdat het voor ons anders echt geen optie was, een opzegtermijn van een week én opslagruimte voor onze spullen. En dat op 5 minuten van ons nieuwe huis en 15 minuten fietsen van school!
Twee dagen voor we in Nederland dakloos zouden zijn, viel ineens alles op z’n plek. Hebben we ons daar nou maanden druk om gemaakt? Het voelt echt als een bemoediging dat we zo’n fijn plekje als vooruitzicht hebben en we kunnen bijna niet geloven dat het nu écht gaat gebeuren.
Op 13 augustus vertrekt Jouke samen met Jefta met de auto naar Spanje, met kampeer stops onderweg. Twee dagen later vlieg ik met de meiden. Superspannend, maar nu gaat het echt gebeuren.
Waarschijnlijk kunnen we de school nog bezoeken voordat het schooljaar begint. En in augustus zullen de kinderen en ik voor het eerst ons nieuwe huis van binnen zien! Er wordt al hevig gediscussieerd wie welke kamer krijgt, dus het wordt nog een hele uitdaging om dat in goede banen te leiden. Maar we voelen ons dankbaar voor alles wat al geweest is en zien uit naar alles wat er nog komt.