We bevinden ons midden in een liminale fase (een term die ik leende van antropoloog Jitske Kramer): de tussenruimte waar er spanning en onzekerheid is. Sinds onze emigratie plannen naar Girona, Noord‑Spanje hebben we ervaren hoe heftig dat is. Er zijn veel onzekerheden waar we geen grip op hebben.
We zitten er middenin: we laten het oude vertrouwde los, maar hebben het nieuwe nog niet vastgepakt. Bij het lezen van het boek Tricky Tijden van Jitske Kramer lees ik veel herkenning. Maar ook een soort geruststelling dat waar we doorheen gaan heel normaal is in de processen die we doormaken.
Onze kinderen laten vrienden, school en sport achter. Dit is een pijnlijk proces en roept verdriet op. Des te belangrijker is het om rituelen te hebben om deze momenten van afscheid te markeren. Phéline, Noëmi, Jefta en Yarah, ze hebben allemaal een eigen afscheidsfeest gehad.
En ook met ons hele gezin hebben wij een afscheidsfeest georganiseerd. Een mooie combinatie met ons 15 jarig huwelijksfeest. We markeren heel bewust 15 jaar van liefdevolle trouw, vier kinderen, een gezond en gelukkig huwelijk, momenten van ups en momenten van down. Maar ook nemen we afscheid: van dierbare vrienden en familie. Fysiek zullen we meer op afstand gaan komen. We gaan een groep verlaten, en we zullen een nieuwe groep gaan vinden. De separatie doet pijn, we hebben verdriet. En we weten nog niet hoe het zal zijn.
Loslaten en overdragen
In deze tussenfase leer ik ook loslaten en overdragen waar ik met hart en ziel aan heb gewerkt: Groningen Beweegt. De stichting waarmee we zoveel betekenisvolle communities in Groningen hebben opgericht. Waar zoveel bewoners van Beijum, Lewenborg en Ten Boer kracht, verbinding en beweging vinden.
Het is bijzonder om te zien dat ik in mijn eigen wijk ineens in de winkel, op de fiets of bij een bijeenkomst in de wijk mensen tegenkom die ik al geruime tijd niet heb gesproken. De jongere die als één van de eersten afkwam op het voetballen in de wijk. De buurman die nog hielp bij het geboortefeestje van onze zoon Jefta. En de lieve ouders die de Kidsclub hebben voortgezet die we ooit zijn begonnen. Het voelt als dankbare herinneringen aan datgene waar we al die jaren met zoveel passie en energie aan hebben gebouwd.
Wat ons helpt zijn de kleine stapjes
Het spannendste voor nu is: we hebben geen vaste woonplek tussen 1 augustus en 31 december. Een tijd van onrust. Maar juist nu is het cruciaal om boven onszelf en het probleem uit te stijgen en te denken: het komt goed.
In plaats van te verzanden in wat nog niet is, richten we ons op wat wél kan. (of in ieder geval: proberen we dat zoveel mogelijk te doen ;-)).
- Dagelijkse routines (elke ochtend in stilte de dag beginnen bijvoorbeeld, of samen een wandeling maken)
- Helderheid creëren middenin de chaos (lijnen uitzetten die kunnen leiden tot tijdelijke huisvesting, school of nieuw werk)
- Onze focus richten op het grotere plaatje (bedenken dat we met iets groots bezig zijn: creëren van rust in een wereld waar veel onrust is)
En dit is zo gemakkelijk gezegd, maar nu we er middenin zitten wordt onze veerkracht en doorzettingsvermogen maximaal getest.
Meer dan een plek van verhuur
In deze fase hebben zijn we nog niet volledig op onze nieuwe plek aanbeland. Sterker nog, we hebben een letterlijke tussenfase te overbruggen. We hebben ons huis nu voorlopig aangekocht, maar zullen nog moeten wachten op de legalisatie van het stuk land dat bij de woning hoort.
Met onze droom om naar Spanje te verhuizen gaan we zelf door een liminale fase– een tussenruimte vol onzekerheid én kansen. Want het is buiten je comfort-zone waar de magie plaatsvindt. Juist daar ontstond de wens om niet alleen onze sfeervolle woning nabij Girona te delen, maar ook om anderen te begeleiden in hun eigen overgang.
Ons hart gaat daarbij in het bijzonder uit naar mensen die deze rust zelf niet kunnen vinden of betalen. Daarom starten we binnenkort een crowdfunding, zodat we ons appartement beschikbaar kunnen stellen voor wie dit het hardst nodig heeft – een plek van rust, voor iedereen.
Onze definitieve woning betrekken. Dat kan nog circa drie tot zes maanden duren. In die tussenfase is nog veel onduidelijk, waar zullen we gaan wonen? Het liefste in Spanje, dichtbij de school waar de kinderen mogen beginnen per 8 september. Maar er zijn niet veel huurwoningen beschikbaar. Dus moeten we dan voor Plan B gaan en vooralsnog in Nederland blijven?